PUTTERTJE en zo
ALLE FOTO'S ZIJN NOG TE VERGROTEN, DOOR ER OP TE KLIKKEN, TOT 2x TOE.
Toen ik op 30 april 2024 op het punt stond om naar het bos te gaan, keek ik, wat ik altijd doe, nog even uit het voorraam. Ik was blij verrast; ik werd van dichtbij aangestaard door een van onze mooiste vogeltjes: het Puttertje.
Hij is onder deze naam vooral bekend geworden door het schilderij "Het Puttertje" uit 1654 van Carel Fabritius, een getalenteerde leerling van Rembrand. Hij kwam helaas op jonge leeftijd (32?) om bij de ontploffing van het Delftse Kruithuis, wat vlak bij hem in de buurt stond.
Putter liet zich van 2 kanten bewonderen (beter kun je het toch niet wensen).
Even later vloog hij naar de Berk, schuin tegenover mijn raam en kon ik hem van opzij vastleggen.
Daarna vloog hij van Berk naar Berk, maar bleef in de buurt en floot een riedeltje af en toe ...
Alsof-ie hier op de uitkijk hangt, iemand verwacht ...
En dus keek ik ook maar eens rond en zag ik hoe een Spreeuw belangstelling had voor het tiny house van de Koolmezen ...
... maar hij had toch snel door, dat dat type woning niet voor iedereen geschikt is.
Toen ik de focus weer op de voortuin had, zag ik een vrouwtje Putter. De verschillen tussen man en vrouw zijn miniem. Het rode masker stopt bij de vrouw halverwege onder het oog, bij de man loopt dat voorbij het oog en er is iets meer zwart aan de zijkant van de vleugel boven, bij het vrouwtje.
Putters houden van zaden van o.a. distels, paardenbloemen en zonnebloemen. Maar die kun je bij ons in de omgeving niet vinden, dus moest hun belangstelling wel ergens anders naar uitgaan ... ... en dus ik liet het bos maar even het bos!
Het stel samen op één foto; zie de verschillen. Ze aten hier trouwens een deel van een plant i.p.v. zaad.
Het mannetje prees het boompje (Esdoorn/Ahorn) bij de buren aan als een geschikte locatie voor een nest.
Een boompje met een mooie eironde kruin en een dicht bladerdak.
"Voilà" lijkt-ie hier te zeggen.
Ze waren het er gauw over eens en gingen op pad om nestmateriaal te verzamelen, zo bleek even later. Maar dat heeft wel even wat oefening gekost, om dat vast te leggen, want ze komen aan en vliegen gelijk, op volle snelheid, dat dichte bladerdak binnen. Maar goed, na anderhalve dag kijken en proberen, heb ik het toch een paar keer voor elkaar gekregen.
Kijk nog eens naar dat vogeltje, hoe mooi dat beestje is. Het licht schijnt door de vleugels en dan zijn de zwart met gele veren ook van onderen zichtbaar.
Een ander moment.
Nog een onafscheidelijk stel wat regelmatig langskwam: de Turkse Tortel.
Meestal zien ze er gladjes uit ...
... maar soms moet je jezelf een beetje opdoffen.
Dat voelt daarna relaxed en aantrekkelijk.
En dat werpt z'n vruchten af, want er komt een aanzoek ...
De Putters gingen onverstoorbaar verder.
Huismussen zijn er altijd wel in de tuin te vinden.
Man
Jong
Vrouw
Een lichtstraal valt hier precies op de mus.
En hier ook.
Jongen bedelen altijd om voedsel.
Dit is een Heggenmus. Zij hebben o.a. een veel spitsere snavel dan een Huismus en zijn grijzer, een grijze mus dus.
Huismus
Aanvoer van zacht materiaal voor de binnenkant van het nest.
Even later: werkelijk, als een speer!
Spreeuw bekeek het eerst van een afstand, maar kwam allengs dichterbij.
Als het licht op een Spreeuw valt, dan ziet-ie zwart, paars, blauw, geel, groen ... Kortom: een fantastisch vogel!
Bijzonder: in het broedseizoen heeft-ie een gele snavel, daarbuiten grijs tot zwart.
Het is half mei en het gedrag van de Putters is anders. Ze hebben geen nestmateriaal meer bij zich en na het aanvliegen gaan ze even rustig zitten. Met een subtiel signaaltje geven ze aan dat ze het broeden van de ander willen overnemen.
Het wordt nu link, met een paar loslopende katten in de buurt, zeker als er straks piepende jongen zijn. De buurman heeft daar wat op bedacht: dakhaas bestendig!
Groenling, familie van de Putter, komt even poolshoogte nemen ...
Dat deed de Houtduif ook regelmatig, maar daar waren de Putters minder blij mee, want een Houtduif is een beetje-veel onbehouwen ...
Daarom heb ik ze alleen nog in verbeelding langs laten komen ...
Och, dan ook maar een Turkse Tortel.
Ik zou er ook nog twee vechtende mussen bij kunnen "krijttekenen", maar dat lijkt me niet relevant, dus vergeet dat maar ...
Het is begin juni en de Putters vliegen regelmatig naar het boompje ...
... maken wat geluidjes, maar gaan net niet naar het nest ...
... en blijven, merkbaar voor de jongen, in de buurt ...
Aldus worden de jongen uit het nest gelokt.
Groenling, zoals eerder gezegd familie van de Putter, leverde ook een bijdrage, zo lijkt het.
Maar die was toch meer bezig met zijn maatje/rivaal. Die knalde bijna, in volle vaart, frontaal tegen een Spreeuw.
Kauw zag het verwonderd aan ...
Maar ging, even later, weer over tot de orde van de dag.
Jonge Roodborst
Boomkruiper
Jonge Merel
Na een poosje: dat is één; de truc heeft gewerkt.
Nummer 2
Nummer 3
Nummer 4
Even later waren ze alle 4 onvindbaar; ze zoeken een beschutte veilige plek, kruipen weg.
Maar als er een ouder in de buurt komt, dan melden ze zich wel...
Ik hoop nog op een ander moment: dat het voeren wat beter zichtbaar is.
Het mannetje werd er wel vrolijk van en zong een deuntje.
Een jonge Merel schreeuwde om eten, maar pa had even niks.
En dat hapje van ma kon-ie niet waarderen ...
Tja slakken moet je leren eten, zeggen ze ...
Dit ziet er beter uit, voor jonge Merels toch.
Daar kon-ie de nacht wel mee doorkomen ...
's Anderendaags; het houdt niet op: HONGER !!!
Ma kan niet zingen anders zou ze het nu zeker doen, want ze is content met hoe het gaat ...
Of ik aan een "tweede leg" begin?
Eerst maar weer eens op gewicht zien te komen ...
Elke keer als 'n Putter zich aandient, ben ik op mijn qui-vive en dat al dagen lang ...
... want je weet maar nooit of ...
... er dit keer goed zichtbaar gevoerd wordt.
Het leek hier weer half verscholen te gebeuren ...
... maar ma deinsde plotseling terug, waarna het jong haar volgde.
Het voedsel zit tijdelijk opgeslagen in de krop (een soort voormaag) van de ouder, die het kan oprispen voor de jongen. Je ziet dus niet, dat ze eten bij zich hebben.
Wat het is? Geen idee!
Er werd heel wat naar binnen gewerkt.
De krop van ma is leeg, die van die kleine zal redelijk gevuld zijn. Vanuit die krop zal het eten beetje bij beetje doorgevoerd worden naar de maag.
Groeien kost veel energie, vooral ook het produceren van veren ...
Hij had nog wel wat meer willen opkroppen, gezien die vragende snavel,
maar zocht even later toch een beschut plekje op om rustig te kunnen uitbuiken.
Ik kan wel zingen, omdat het gelukt is dit allemaal uitgebreid vast te leggen. Ga ik niet doen, wees gerust!
Het schilderij van Fabritius "Het Puttertje".
Het beestje zit vast aan een kettinkje. Andere tijden ...
Toch maar liever zo.
Is het geen schatje?! De officiële naam is Distelvink, maar waarom noemen we hem dan Putter ?
De Distelvink kon/kan je makkelijk, als huisdier, een kunstje leren: water putten met een miniatuuremmertje. Dat heeft ooit iemand bedacht.
Een Puttertje dus. Die naam bestond al, ten tijde van Fabritius (1622-1654).
Verder? Tja, dat duurt nog even ...
Een andere pagina bezoeken kan natuurlijk wel via de knoppen hieronder of helemaal bovenaan.