VAN STRONTVLIEG TOT EDELHERT lente 2013

DE MEESTE FOTO'S ZIJN TE VERGROTEN DOOR ER OP TE KLIKKEN

Begin april 2013 Dit had ik op de vorige pagina voorspeld ...

Het waren er nu wel heel erg veel. Deze en de twee volgende foto's moet je naast elkaar denken, en dan nog ging het een stuk verder.

Een werkelijk, ondenkbare hoeveelheid Brandganzen ... Ik zei bij thuiskomst: "VIJFTIGDUIZEND"

Tellen is niet mijn sterkste punt ...

Even verderop: Smienten, Smienten en nog eens ...

Deze middelgrote eend is een mannetje. De vrouwtjes zijn hoofdzakelijk bruin. Je kunt ze wel onderscheiden op die vluchtfoto.

Kuifeend

Vandaar die naam.

Vrouw en man

Pijlstaart (m)

Slobeend (m)

Middelste Zaagbek (m)

Zomertaling (m)

Zomertaling (v)

Wintertaling. Zo bij die ganzen, zie je hoe klein zo'n eendje is.

Kan ik iets voor je meebrengen?

Oh, je wilt biefstuk van de haas ... Tja makkelijk gezegd, maar waar vind je dat ...

April is: voorbereiding tot nieuw leven. De Ringmus is heel enthousiast.

De Kauw knipt de kont van een paard. Of dit een win-winsituatie is?

Futen laten subtiel, wat nestmateriaal aan elkaar zien.

Grutto's laten er geen gras over groeien ...

... maar op het moment suprême komt Haas, in volle galop, de boel verstieren ...

Maar er komt vast een nieuw moment suprême.

Dubbeldekker

De Wilde Eend heeft geen last van Hazen ...

... maar wel van mannelijke soortgenoten.

Grutto's hebben vooral last van ... Grutto's.

En dat kan er fel aan toe gaan.

Bij zo'n houding wordt het oorlog, en kun je als mede-Meerkoet maar beter dezelfde kant opgaan ...

Maar ooit kom je weer beneden (en kijk hoe gracieus, zelfs onder deze omstandigheden), en moet je jouw moed bewijzen tegenover je eega, dus ...

De botsing zelf van de twee haantjes was zo heftig dat die foto, ook bij de sluitertijd van 1/2000 sec niet kon lukken, dus wacht ik op de volgende clash. De "oorzaak van het gevecht" kijkt toe, terwijl hier de een de ander kopje onderhoudt.

Maar ook bij kijken, kun je klappen oplopen.

Dit is geen vermanend vingertje, maar een vlijmscherp wapen ...

Het is maar goed, dat ze een schild op hun kop hebben ...

Gewond, een klein beetje zielig, maar boos tevreden ("Ik heb hém ook flink geraakt ...").

Zij kan nu instemmend met het nest beginnen.

Deze dame is er al klaar mee ...

De Lepelaars broeden niet bij ons, maar zijn op doorreis, naar misschien Schiermonnikoog.

Die geeloranje vlek op de snavel is de "vingerafdruk" van de Lepelaar. Elk exemplaar heeft een unieke vlek.

Ook een aantal Kemphanen maken bij ons een tussenstop, om even aan te sterken. De mannetjes van deze weidevogel, kunnen in het voorjaar en de zomer, ongelooflijk van elkaar verschillen.

Tijdens de balts zullen ze de kraagveren spectaculair opzetten, maar helaas gebeurt dat niet bij ons. Bij toeval laat hij hier een (beetje) proeve van zijn kunnen zien. Men denkt, dat het aantal broedparen in Nederland, minder dan honderd is.

Een andere opvallende passant: de Chileense flamingo. Op deze foto's is duidelijk te zien, dat hij niet geringd is. Hij is dus niet ontsnapt uit een dierentuin, maar zal waarschijnlijk deel uitmaken van een "wilde kolonie" van zo'n 40 stuks, die in Duitsland broedt, net over de grens bij Eibergen. Die kolonie is er al lang, maar ooit waren mensen hier debet aan, want ze zijn niet zomaar uit Zuid-Amerika aan komen waaien ...

Van die zwartoranje vleugels is verbazend weinig te zien, als hij foerageert.

Een andere exoot.

Toen ik deze foto nam, dacht ik aan Toon Hermans: "Wat ruist er door het struikgewas". Nu weten we het: de Grote Canadese Gans.

Want hij kan het niet geweest zijn: hij ruist niet, hij blijft stokstijf staan.

Hem zou Toon meteen herkend hebben.

De Groenling ook.

Deze Vink ook.

En deze.

Deze kent iedereen, dus Toon ook ...

Hier mocht Toon niet komen, dus de Witte - noch ...

... de Gele Kwikstaart kan het geweest zijn.

Ook geen Kievit of een andere weidevogel.

Scholekster

Graspieper

Tureluur

Genomen van twee kanten; vond-ie best.

Ook de achtergrond werkt mee ...

Vermoeiend is poseren, dat wel ...

Grutto

Ze nemen af en toe een bad, en dan vertel ik niks nieuws ...

Maar dat ze ook voedsel onder water zoeken, dat heb ik nooit eerder gezien. Ik heb een half uur, naar zeker tien exemplaren zitten kijken, die hetzelfde deden.

Je ziet de Blauwe Reiger denken: Ik moet ook maar weer eens aan de bak (hij bedoelde vast geen lichtbak).

Allebei alert (hij en ik).

Mooie vangst (voor hem en mij).

Zo vissen slimme Futen. Zij zien tevreden, dat er een net gespannen is ...

Gaan ieder aan één kant ...

... succes verzekerd ...

Ook zo'n joekel gaat er in één keer in. Je kunt het pas geloven als je het gezien hebt.

HUPPEKEE

Ook hij viel bijna van z'n stokje ...

Dat je daarna dan een boer laat, dat snap ik.

Eind april. De Brandganzen zijn voldoende aangesterkt en verdwijnen naar de poolcirkel om te broeden.

Massaal

Een enkeling blijft, die voorvoelt dat de temperatuur niet hoog zal oplopen in mei ...

Zij (Grauwe Gans) past op de kleintjes.

En hij maakt af en toe een ommetje. Dat ga ik ook weer doen ...

En zie:

De Boerenzwaluw fluit naar de meiden ...

... vanuit alle windrichtingen.

Zou ze me niet horen ...

... of mot ze me nie ...

Zij geniet heimelijk van alle aandacht.

Misschien moet ik wat directer zijn ...

Die blik ...

Ook geen succes.

De laatste troef: spierballen tonen ...

En wat denk je ...

... overstag!

Een poosje later zat er een klein, klein kleutertje al op 'n boerenhek ... (nee, geen Boerenzwaluwtje, maar een Oeverzwaluwtje)

In mei is er meer klein spul. Hier een kleintje Grutto. Het valt niet mee om die te ontdekken, in dat lange gras. Maar als je oplet, dan krijg je hints ...

Roepende ouders b.v.

Ook deze verregende Tureluur,

de Kneu

en de Grauwe Gans, zullen kleintjes hebben.

In de tuin hebben we weer jonge merels.

De Meerkoeten van "om de hoek" hebben 6 jonkies.

Maar dat werden er gestaag minder door predatie: opgevreten dus door een snoek of reiger of ... Jawel predatoren zijn noodzakelijk, contrecoeur.

Fauna doet niet aan geboortebeperking en zonder predatoren zouden we bedolven worden onder Meerkoeten, insecten, spinnen etc. etc.

Planksurfen kun je alleen ...

Een blije Slobeend

... met aanhang.

Brandganzen, die zich de reis naar Nova Zembla bespaard hebben.

Ik heb 12 paren met jongen geteld.

De Aalscholver hangt de vlag uit, want ...

... de jongen zijn al self-supporting.

Er is weer tijd over voor jongleren, maar het lukt nog wat minder.

Hij mag daar boos en ontevreden over zijn, ik ben blij met dit moment; hij heeft net de landing ingezet.

Maar vooral ben ik blij met "onze" jonge zwanen: 7 stuks !!! Wat een dotjes.

Even terug in de tijd: het is 8 april en het nest wordt aangezet.

Op 23 april is dit de situatie, ma zit langdurig op het nest.

Maar wij bleven in het ongewisse; ook bij een "verlaten" nest, zagen wij geen eieren.

Ma ziet, hoe bezorgt pa, de broedplicht overneemt (28 april).

Wacht nou maar af, het komt goed.

23 mei ........ ........... zzzzzz....... zzzzzzz...................

Maar dan 27 mei: de eerste twee nakomelingen zijn uit het ei.

(Let even op, hoe de natuur de (bij)zaken regelt: ze is duidelijk zichtbaar in de rui. Ze mist de slagpennen; een goed moment, aan vliegen komt ze toch niet toe ...).

Toch hoorde ik het fla, fla fla van vleugels; pa mist de slagpennen niet en verkoos hogere sferen ... Dit is niet omwille het verhaal, maar werkelijkheid: hij vloog opgewonden recht over het nest en keerde daarna meteen weer terug. Dat was imponerend, kan ik je vertellen; ik kreeg kippenvel ...

Nummer 3 en 4.

Zo'n kraamdag duurt lang en is spannend ...

Pa is trots.

De volgende dag: 7 !!!

Ze verlaten één voor één voorzichtig het nest en gaan voor het eerst een eindje dobberen.

Ze lijken zelf ook verbaasd en blijven voor de zekerheid, dicht bij elkaar ...

Dat, van en op het nest gaan, werd een paar keer herhaald.

Een onderonsje.

Dat ziet er toch gelukkig en vredig uit allemaal.

De derde en vierde dag uit het leven van ... Voordat ze weer het nest verlaten, proberen de ouders de Meerkoeten te verjagen. Maar dat is een eigenwijze soort; ze hebben daar zelfs een nest gebouwd.

Onderweg naar eten (waterplantjes), want daar draait het voorlopig om.

Wat kun je nou wel, en wat kun je nou niet eten ...

Pa neemt af en toe een terrasje.

Terug naar huis, rustend op moeders rug.

Bij aankomst wil hij er niet vanaf ...

Maar moeders weet daar wel raad mee: vastpakken bij de snavel, optillen en laten vallen ...

Voilà

En vervolgens maar weer rusten.

Dag 5. Hun wereld wordt groter; ze trekken er nu echt op uit.

Niet te gretig, rustig aan, bij ma blijven: vindt pa, want er dreigt ook gevaar.

Als ze maar dicht bij elkaar blijven, dan krijgt die reiger geen kans.

(Vaak is het moeilijk om man zwaan van vrouw zwaan te onderscheiden, maar bij opwinding wordt het héél duidelijk: pa maakt zich letterlijk dik)

De Blauwe Reiger schat zijn kansen in en verdwijnt.

Het eten ligt hier werkelijk voor het opscheppen.

Pa blijft alert,

terwijl die kleine niet weet, waar-ie zal beginnen ...

's Avonds, rond 9 uur, weer naar huis.

De één heeft meer slaap nodig dan de ander, en dat geldt ook voor zwanen.

Iedereen is onder zeil, behalve Wakkere Dodo ...

... die knuffelt nog even met z'n moeder.

"Onze" zwanen zijn hier één week oud.

Deze zwanen zijn van verderop.

Ook daar doet pa zich gelden, door op te stijgen, te landen en te imponeren. Het zit zeker en vast in de genen!

De Fuut wil ook aandacht, is in een dolle bui; hij duikt even later onder water en ...

... zwemt een poosje onder water naast z'n maatje. En dat maatje heeft er wel schik in ...

Deze kwam in z'n uppie langszij. Geen broertjes, zusjes of ouders te bekennen. Ik hou het op een kuiken Grauwe gans.

Dit ziet er onheilspellend uit ...

... maar dat was het niet; hij had die kleine peddelaar niet gezien.

Nu wordt-ie wellicht, over een poosje, door een jager verschalkt, want veel ganzen zijn tot 1 oktober vogelvrij verklaard. Nederland vindt, dat er te veel zijn (en nu moeten wij al dat gras zelf opeten ...).

De diepvries wacht ook op deze vogel; had-ie toch beter naar Nova Zembla kunnen gaan.

Ik dacht eerst: Ze zijn er, de Joint Strike Fighters. Gelukkig waren het Aalscholvers.

Hij is gek op Voorn, Baars, Snoekbaars en Aal: zo'n 500 gram per dag. Vissers kunnen hem wel schieten ...

Half juni, wordt er conform de regels gemaaid en dat is, zeker nu met dat koude voorjaar, te vroeg voor de weidevogels. Deze nieuwe generatie Kieviten zette dan ook grote ogen op!

Ze zaten verschrikt in de wegberm en liepen op de weg (vliegen was er nog niet bij). Het blijven soms tegenstrijdige belangen (van mens en dier); ik geef ook geen oordeel. Er staan wel borden: Vogelbroedgebied, geen toegang. Da's een farce ... toch?!! Haal die dan weg, anders begrijpen wij, natuurliefhebbers, het ook niet meer.