VAN STRONTVLIEG TOT EDELHERT deel 1g
DE MEESTE FOTO'S ZIJN TE VERGROTEN DOOR ER OP TE KLIKKEN
MAART
Begin maart hebben bij ons de Brandganzen onder de ganzen, nog dik de overhand. Ze zijn nog zeker een maand bij ons aan het overwinteren/eten en gaan dan naar Nova Zembla om daar massaal te broeden. Zo'n 600.000 vertrekken er dan (50 jaar geleden waren er dat ca 20.000 !!!)
Je ziet hier eigenlijk alleen de kopgroep, het peloton is niet in beeld.
Ze duiken hier allemaal naar beneden, het ondiepe water in.
De staart van het peloton. Rechts zie je een bankje, en daar heb ik, ondanks de harde wind (en we hadden ook geen Spaanse temperaturen op 7maart) toch een tijdje zitten nagenieten, van al die gevleugelde schoonheden. Wat was ik bij thuiskomst blij ... met warme kippensoep.
Grauwe Ganzen zie je bij ons ook altijd veel. In tegenstelling tot de Wilde Eend, kijken zij altijd een beetje chagrijnig.
Kolganzen zijn er bij ons wat minder ...
... Nijlganzen zie je af en toe ...
... en zeldzamer zijn: Indische ganzen.
In India en omgeving, zijn Brandganzen zeldzaam ...
Zittend (je moet je een beetje gedeisd houden, anders kom je niet ver als fotograaf), ... zittend dus, zag ik boven de Brandganzen, drie interessante witte vogels opduiken ...
... yep Lepelaars.
Na een poosje kozen ze voor een wat rustiger omgeving en daarna voor een nog stillere plek, denk ik, want ik heb ze niet meer gezien.
In de lucht zijn Lepelaars duidelijk te onderscheiden van de Zilverreiger, die met teruggetrokken hals vliegt.
En Knobbelzwanen hebben korte pootjes; het kan niet missen dus. Het toeval wou, dat alle drie de soorten binnen een half uur voorbij kwamen. Mijn motto is: jaag niet achter de natuur aan, die komt, als je geduldig bent, vanzelf naar je toe. De plek, die je kiest, moet natuurlijk wel potentie hebben.
Met korte pootjes dans je geen "Zwanenmeer" ... Laat dat maar aan de Blauwe reiger over. Toch verwarrend ...
... en voor hem vermoeiend.
Zwaan was onder de indruk en beloonde hem met een diepe buiging
10 Maart Het eerste kievitsei is weer gevonden in Friesland.
Andere weidevogels zijn bij ons nog niet zo ver. De Grutto's vormen nog één familie en rusten hier wat uit van de lange tocht (vanuit noord Afrika of Portugal waarschijnlijk).
Na een bad en een poetsbeurt vertrekken de meeste weer, richting Friesland zeker?
Ze broeden bijna in geheel Nederland. Het is zelfs zo, dat ruim de helft van de wereldpopulatie, in Nederland nestelt. Dus, we hebben iets om extra zuinig op te zijn !
Buizerd zal wel een andere mening zijn toegedaan.
De Spreeuwen zijn ook nog massaal bij elkaar en hebben nu geen nestdrang.
De Tureluur zal binnenkort de wei ingaan voor een partner en meer. Nu voelt hij zich zielig en alleen.
Eenmaal in de wei ziet-ie er gelijk zelfverzekerd en opgewekt uit.
Een stel Wintertalingen heeft een stevige mediator ingeschakeld.
Wintertalingen dus.
Een koppel Kuifeenden. Die met de langste kuif, is het mannetje.
Bergeenden; voorop vliegt het mannetje, herkenbaar door een knobbel op de snavel .
Ter verduidelijking: het mannetje met de knobbel.
Wilde Eend
Er komen regelmatig opdringerige singles langs en dan moet je voor je partner knokken.
Als je goed kijkt, dan "zie" je dat een vrouwtje wordt beschermd door het middelste mannetje.
Het is een komen en gaan van rivalen ...
De Knobbelzwanen zijn op grasrantsoen, want verse waterplantjes zijn er nog niet veel.
Als ze de singel op gaan, laten ze aan de andere vogels dreigend merken, dat dit hun (nest)plekje zal zijn.
11 Maart. Ik ben maar eens in de tuin gaan zitten en kreeg daar het lentegevoel...
Dit vrouwtje Huismus vond zowaar wat proteïne en dat is goed voor de aanstaande leg. Dat strakke blauw is geen lucht, maar de schuurdeur van de buren.
Een mannetje Huismus verzamelt materiaal voor een nest, bij de buren onder de pannen.
Houtduif
En natuurlijk heb ik een man ...
... en een vrouw Merel gezien.
Dit paartje had onze tuin voor iets hogers uitverkoren ...
Overal werd nestmateriaal gezocht ...
... en gevonden (de tuin moet om deze tijd niet spic en span zijn).
Een droogbloemetje zal ook niet misstaan.
Vervolgens werd de binnenwand met smeuïge dakgootspecie versterkt. Bij het aanbrengen van dat "stucwerk" worden buik en borst gebruikt, een vies klusje.
Daarna de finishing touch met droog materiaal.
Het lijkt één geheel: de krans en het nest. Het zal me niet verbazen als de krans, in de toekomst ook door haar gemaakt wordt. Het nest is minstens zo ingewikkeld.
Zij vloog daarna flitsend op en af. Hij was getuige en vond het cool. Wij hebben geen webcam nodig; alles gebeurt op ooghoogte.
24 Maart "Even" naar de weilanden geweest, waar ik eerder Hazen had gezien.
Hazen zijn altijd geïnteresseerd in een groen blaadje ...
En omdat het gras bij de buren altijd groener is ...
Hij haalde glansrijk de overkant.
(Ik ben wel blij, dat de foto gelukt is, want een herkansing krijg je niet zo snel.)
Ook Grutto's zijn zich nu aan het verspreiden over de weilanden en bereiden zich voor op nakomelingen.
Even wat anders: volgens de regel worden alle eigennamen met hoofdletters geschreven. Maar voor dieren geldt dat kennelijk niet in Nederland. Natuurbewuste fotografen hebben een stilzwijgende overeenkomst dit wel te doen. Uit respect voor de natuur (en ter bevordering van de logica). Dus: steltloper (soortnaam) met een kleine letter en Grutto (eigennaam) met een hoofdletter; 't is maar dat je het weet.
Grutto Met die lange snavel, worden bij voorkeur Emelten (larven van de Langpootmug) uit de grond gehaald. En daar zijn boeren blij mee, want die larven zijn nogal vraatzuchtig. Van die mug zelf heb je geen last, die eet eigenlijk niet en leeft slechts een paar dagen.
In de baltstijd roepen ze hun eigen naam, zonder gr ... Da's vriendelijker hè. Utto, utto, utto ...
Dit vrouwtje is al getrouwd, zo te zien.
De mannetjes zijn iets kleurrijker.
In de tuin zijn het uiteindelijk geen 3 maar 4 eieren geworden; het eerste ei werd op 25 maart gelegd en daarna elke dag één.
(Er is behoorlijk wat kunststof in het nest verwerkt.)
26 Maart Ook op de singel is het lente; het mannetje Knobbelzwaan laat zich nadrukkelijk zien.
Zelfs de grotere watervogels, de Grauwe Ganzen, hebben ontzag voor hem en maken ruimte.
Hij doet op gezette tijden een opzout-rondje ...
...en dat blijft prachtig om te zien.
Alles en iedereen maakt zich uit de voeten; het enige dat (even) achterblijft is opspattend water.
Als de pottenkijkers weg zijn ...
We zullen zien, wat er van komt.
2 April Canadese Ganzen landen "voor m'n neus" op de singel ...
... en nemen een bad.
Ze hadden wel willen blijven, maar de zwanen stonden dit niet toe.
Deze Grauwe Ganzen wisten ook: we moeten verder ...
4 April De Boomklever is bezig met het inrichten van haar nest in een oude boomholte.
Er werden heel wat houtsnippers naar binnen gewerkt. Het ging maar door; het leek wel een bodemloze put.
Dat hout werd regelmatig afgewisseld met modder.
Daar tussendoor werd de omgeving goed in de gaten gehouden, en terecht zo bleek...
Deze Koolmees heeft die activiteiten gezien en had dat onderkomen ook wel gewild voor het nageslacht.
De partner was al in de buurt.
Het lijkt wel Open Huis; de Pimpelmees komt ook even gluren.
Deze Grote Bonte Specht ging naar binnen en zou de maker (ooit) kunnen zijn van dat onderkomen. Hij gooit zelfs weer wat hout naar buiten. Ik ben benieuwd hoe dit afloopt.
Bij ons in de tuin is het niet goed afgelopen met het merelnest. Vroeg in de morgen was er bezoek van een k-kat. De 4 eieren lagen kapot op de grond tussen veel veertjes. Het goede nieuws is, dat ma Merel het overleefd heeft. Die zal wel aan een nieuw legsel toekomen, als ze niet te getraumatiseerd is.
Ze zit er berustend bij. Ook al "pompt" ze alle veren op, het is toch duidelijk te zien waar ze een flinke pluk mist.
Om die domper van me af te zetten, ben ik naar de Grutto's gegaan en heb ik er driftig op los geschoten.
(Dat je maar één poot ziet, heeft daar niks mee te maken.)
Daarna rekte hij zich helemaal uit.
Kijk eens naar het verschil in neklengte.
We waren even heel close.
Deze buiging maakt hij niet voor jou, maar om "iets" extra vaart te geven en voor de juiste richting (van 'm vandaan, anders pletst het op z'n hak).
Dat op één poot staan, is de relaxpose.
Hij riep, als een straatschoffie, iedereen na
(zijn eigen soort dan hè).
Schreeuwde soms z'n tong uit z'n keel, maar bleef toch relaxt.
Die mooie witte vleugelstreep zie je niet, als hij gewoon zit.
10 April Hij, Mandarijneend, heeft een Gewone Pad gevangen en z'n eega kijkt verwachtingsvol toe ...
Met verbazing zag ik hoe behendig zij dit deed; toch geen alledaagse kost voor haar. Ik heb dit nooit eerder meegemaakt; het schijnt af en toe bij eenden voor te komen.
Uitbuiken is dan niet overbodig.
Hij eet ze op z'n Chinees: met stokjes. Maar dat ging niet probleemloos, ondanks zijn ervaring.
Roodwangschildpad Dit exemplaar woont al zo'n 7 jaar in een klein bosmeertje. Aanvankelijk waren ze met z'n tweeën, maar sinds 2011 zie ik er maar één (hoewel...). Ze zijn daar ooit gedumpt, omdat ze voor die glazen bak te groot werden, denk ik.
Roodborst, wie kent 'm niet!
Deze hadden ze wel Zwartborst kunnen noemen, maar het werd: Witte Kwikstaart.
Blauwborst (m)
Knobbelzwanen zijn, in elke houding, fotogeniek.
En dat zijn ook die Grutto's. Het is 12 april.
De achtergrond is riet; kleurt goed bij hem..
Toen ik tevreden naar huis reed zag ik, dat twee Grutto's het met elkaar aan de stok hadden. Ze waren te ver weg voor een duidelijke foto, maar ik stopte toch maar even. De camera lag op de passagiersstoel, maar met een volle geheugenkaart. Die toch maar vervangen. Het is niet de eerste keer dat ik dat doe en dat gaat redelijk snel, denk ik zelf. Niet dus, toen ik weer opkeek stonden ze al voor m'n snufferd en moest ik achteruit sprinten met de 300 mm-lens om ze er enigszins op te krijgen. Ben wel content ...
Het lijkt wel, of ze hier na het gevecht een buiging maken, zoals judoka's doen (niet dus, gewoon toeval).
De winnaar "vlagt" nog even, om aan te geven dat dit zijn gebied is.
14 april Pimpelmees Tijdens het fotograferen van de Grutto bij het riet, hoorde ik allerlei vogeltjes en dat maakte mij nieuwsgierig. Ik ben er, maar weer eens, voor gaan "zitten".
Boerenzwaluw Mooie beestjes, maar ze kijken een beetje stuurs.
Rietgors (m)
Zij (Kneu) was héél druk.
Hij (Kneu) hield alles in de gaten.
Rietzanger
17 april Geen prettige dag met harde wind, maar ik "moest" naar buiten.
De Tureluur is niet weersgevoelig.
Wel voor andere zaken; hij neemt nog een slokje water, voordat ...
... hij achter een rivaal aangaat.
Daarna laat hij nog even duidelijk zien en horen, dat dit zijn territorium is.
Nam even later een bad ...
... waar hij zichtbaar van genoot.
Dit zijn Kemphanen, net teruggekeerd uit West-Afrika. Bijna zeker zijn wij, niet het eindstation. Jammer, want volgens velen, zijn dit voor ons de meest interessante vogels. Zeker in de baltstijd. In die tijd houden zij een soort toernooi in het open veld, waarbij ze de halskraag breed zullen opzetten. Er zijn mannetjes met verschillend verenkleed, en ook de kleur van de halskraag verschilt. De vrouwtjes zijn bruingrijs.
Hier een paar kleurvarianten (er zijn er absoluut meer; deze zag ik op één dag). Die van rechtsonder lijkt op een vrouwtje, maar het is een mannetje.
Zo ziet een hoofdrolspeler (honkman genaamd) eruit in de baltstijd: zwarte hals. Op zekere dag wordt er een toernooi gehouden. De "zwarte ridders" kiezen een honk (ca 1 m2), dat ze verdedigen. Andere mannetjes proberen dat honk "te stelen". De dames komen kijken en kiezen het dapperste mannetje of dat met de imposantste kraag. Tot op heden worden die spektakels niet (meer) bij ons opgevoerd, maar ik blijf hopen.
Verlegen eenden? Nee, ze zoeken waterplanten.
Het is een paartje Slobeend.
Een eend, die je met geen andere eend-achtige kunt verwarren, lijkt mij.
Toch?
Het was een rijke dag voor mij, 19 april.
Er worden op dit moment bij ons, honderden Grauwe Gansjes geboren.
Dit is slechts een deel, van wat ik in één blikveld zag. Grauwe Ganzen moeten wel sociale dieren zijn.
(Er is een beetje onderling gemopper, rechts op de foto.)
De Brandganzen krijgen ook de kriebels en vertrekken massaal naar hun kraamkamer: Nova Zembla. Gelukkig is dat twee keer zo groot als Nederland en wonen er nauwelijks mensen (2 à 3000).
Van de weidevogels heeft de kievit als eerste jongen. Het zijn er hier 4 (3 zitten er voor/onder haar). De mannetjes zijn altijd in de buurt en bewaken de grenzen.
Daarna weer ... ... yep: vlaggen (dit is ons plekje).
Dat vreet energie, maar ze hebben altijd oog voor ...
... wormen, wormen en nog eens wormen.
Met de wind mee, is zijn kuif het mooist.
Je zou bijna vergeten, dat er ook nog vlinders zijn.
Klein Geaderd Witje op de Pinksterbloem.
Oranjetipje (dat tipje zit aan de binnenkant bij het mannetje).
De Pinksterbloem is zijn waardplant (het eerste voedsel van het nageslacht).
23 april De Boerenzwaluw heeft sjans.
Hij (dat zie je aan die extra lange staartpennen) kijkt guitig onderuit naar haar.
Toegegeven, het is een dotje.
Zij weet, wat ze wil ...
Hij laat de wereld duidelijk weten, dat dit zijn meisje is.
Van het een komt het ander ... ... en dus naar geschikt nestmateriaal op zoek.
Vezelversterkt modder, ideaal !
Wat hebben ze, zo in de zon, een prachtige glans; haute couture !
Het viel mij op, dat het mannetje, voor een mannetjesvogel dan, veel werk verzette.
Haas zag het op een afstand aan en werd nieuwsgierig ...
... maar had vooral een verbaasd oog voor mij. Zwaluwen, tja die had-ie al veel vaker bezig gezien!
